من پذیرفتم شکست خویش را

پندهای عقل دوراندیش را

من پذیرفتم که عشق افسانه است

این دل درد آشنا بیگانه است

آرزودارم تو هم عاشق شوی

آرزودارم بفهمی درد را

تلخی برخوردهای سرد را

میرسد روزی که بی من سر کنی

میرسد روزی که مرگ عشق را باور کنی

برو...!!!!!!!!!!

مطمئن باش و برو

ضربه ات کاری بود

دل من سخت شکست

و چه زشت

به من و سادگی ام خندیدی

به من و عشقی پاک

که پر از یاد تو بود

و خیالم می گفت تا ابد مال تو بود

تو برو ، برو تا راحتتر

تکه های دل خود را آرام سر هم بند زنم